Και που λές Ελένη μου εκεί που γυρίζαμε με μουσικούλα και ατμόσφαιρα μέσα στην νύχτα και περιμέναμε το φεγγάρι να βγει και χαζογελάγαμε και θυμόμαστε την υπέροχη μέρα... Πατ πατ πατ βρρ ινγκγκγκς.... Μένει το αυτοκίνητο! Κινητό δεν έπιανε, ψυχή δεν πέρναγε, έβλεπα και τον τύπο με την ομπρελίτσα του να περιμένει να κάνει οτοστόπ για να βρει μάστορα, είχα παγώσει γιατί έκλεισε και το καλοριφέρ… Αστα! Ενα ξενέρωμα! Τι να σου πω!
Βγήκα και εγώ μέσα στην νύχτα, σήκωσα το καπό, κούμπωσα το χταπόδι και εντάξει! Μετά, με κοιτούσε με λατρεία , μου πρόσφερε και ένα μονόπτερο σαν κοτρόνι, αλλά τι τα θες! Αμα ο άντρας δεν ξέρει να βάζει ένα χταπόδι…
Hello!!Sunday blues are better than Monday's hearthquake!!Today I experienced one for the third time in my life!!I hate it!Really!I get nervous.I was in the bathroom, imagine that!!Sink started to make noise against the wall!It's an interior room without windows.The shaking and the tzzzz-tzzzz of the walls were enought to scare me.But first I thought I was feeling dizzy...
Με συγχωρείτε, αλλά μήπως μπορείτε να μεταφέρετε τον κύριο με την ομπρέλα από την άλλη πλευρά του δρόμου; Αφενός εγώ πάσχω από υψοφοβία και τρομάζω, αφετέρου η "μπλουζ" διάθεση και ο γκρεμός δεν είναι πολύ καλός συνδυασμός. :)
Εμένα μού 'ρχεται στο νου η παραλιακή... επιστροφή από Σούνιο μεριά... I got the blues... Το αιώνιο συναίσθημα των Κυριακών μου... Τα σουρουπόβραδα της μελαγχολίας...
Σουνιο και μενα θυμιζει. Πανεμορφες εικονες ενω εχουν μια παιδικη αθωοτητα,ξερεις οτι δεν ειναι παιδικο. Και αυτο μου αρεσει πιο πολυ απ'ολα. Μεινε παιδι...
Eπιστροφή / Αναχώρηση Στο μεταίχμιο της ώρας / της στροφής / της θάλασσας / του δρόμου / του ύψους / του βάθους / της ισορροπίας / της μοναξιάς / του χωρισμού / Στις αποχρώσεις & τις διαθέσεις της μέρας :-\
Το (παράνομο) ζευγάρι είχε πάει βόλτα στη Πούντα Ζέζα, στο ταβερνάκι του Νώντα. Στο γυρισμό τσακώθηκαν. Έτσι όπως γίνεται πάντα, "δι' ασήμαντον αφορμήν". Η μια κουβέντα έφερε την άλλη, χοντρά πράγματα ειπώθηκαν, έφταιγε κι η ρετσίνα (όχι καλής ποιότητας, πόσες φορές το 'χουμε πει, να παραγγέλνετε εμφιαλωμένο;), τι το 'θελε κι αυτός και του ξέφυγε πως δεν σκοπεύει να χωρίσει ...
Τότε ήταν που η τύπισσα, έξαλλη, τον πέταξε έξω κι έφυγε. Στο χειρότερο σημείο, κι ενώ η βροχή είχε αρχίσει. Καλά που ο έρμος πρόφτασε και πήρε την ομπρέλα του, κάτι είναι κι αυτό.
Ηθικό δίδαγμα: Να παίρνετε το δικό σας όχημα. Ειδικά όταν σκοπεύετε να πλακωθείτε στην παραλιακή.
Όμως ο άντρας λέγεται Ζώης κι όχι Ζήσης. Και σκέφτομαι να μην βάλω ταραχή στη σχέση τους, έτσι, γι αλλαγή (χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι θα 'ναι καλή, μακριά από μένα τέτοια πράγματα ...)
32 comments:
well...yeah I guess.
but if your Sunday is good
evening blues is inevitable right?
nice blue tones.
Προσοχή στην Κακιά Σκάλα!
Το μπαλόνι έγινε ομπρέλλα βλέπω.
Καλό σας απόγευμα
Και που λές Ελένη μου εκεί που γυρίζαμε με μουσικούλα και ατμόσφαιρα μέσα στην νύχτα και περιμέναμε το φεγγάρι να βγει και χαζογελάγαμε και θυμόμαστε την υπέροχη μέρα...
Πατ πατ πατ βρρ ινγκγκγκς....
Μένει το αυτοκίνητο!
Κινητό δεν έπιανε, ψυχή δεν πέρναγε, έβλεπα και τον τύπο με την ομπρελίτσα του να περιμένει να κάνει οτοστόπ για να βρει μάστορα, είχα παγώσει γιατί έκλεισε και το καλοριφέρ…
Αστα!
Ενα ξενέρωμα!
Τι να σου πω!
Βγήκα και εγώ μέσα στην νύχτα, σήκωσα το καπό, κούμπωσα το χταπόδι και εντάξει!
Μετά, με κοιτούσε με λατρεία , μου πρόσφερε και ένα μονόπτερο σαν κοτρόνι, αλλά τι τα θες! Αμα ο άντρας δεν ξέρει να βάζει ένα χταπόδι…
Καταπλητικό χρώμα!
και εδώ το "κ" που μου ξέφυγε
Hello!!Sunday blues are better than Monday's hearthquake!!Today I experienced one for the third time in my life!!I hate it!Really!I get nervous.I was in the bathroom, imagine that!!Sink started to make noise against the wall!It's an interior room without windows.The shaking and the tzzzz-tzzzz of the walls were enought to scare me.But first I thought I was feeling dizzy...
Με συγχωρείτε, αλλά μήπως μπορείτε να μεταφέρετε τον κύριο με την ομπρέλα από την άλλη πλευρά του δρόμου; Αφενός εγώ πάσχω από υψοφοβία και τρομάζω, αφετέρου η "μπλουζ" διάθεση και ο γκρεμός δεν είναι πολύ καλός συνδυασμός.
:)
τα μπλε της κυριακής!!! Ναι θυμίζει την Κακιά Σκάλα πάλαι ποτέ!
Εμένα μού 'ρχεται στο νου η παραλιακή... επιστροφή από Σούνιο μεριά... I got the blues... Το αιώνιο συναίσθημα των Κυριακών μου... Τα σουρουπόβραδα της μελαγχολίας...
Σουνιο και μενα θυμιζει.
Πανεμορφες εικονες ενω εχουν μια παιδικη αθωοτητα,ξερεις οτι δεν ειναι παιδικο.
Και αυτο μου αρεσει πιο πολυ απ'ολα.
Μεινε παιδι...
My sunday evening always BLUE.
Autostop?
Eπιστροφή / Αναχώρηση
Στο μεταίχμιο της ώρας / της στροφής / της θάλασσας / του δρόμου / του ύψους / του βάθους / της ισορροπίας / της μοναξιάς / του χωρισμού / Στις αποχρώσεις & τις διαθέσεις της μέρας :-\
Χωρίς ομπρέλλα και με ξαστεριά... Αχ καλοκαιράκι! Όμως, έτσι "ζωγράφισα" κάτι άλλο:-((
Ξ.
(Ξ for Ξαστεριά, για αλλαγή!)
I found your other blog!
Dodos
Θα μου λύσεις την απορία; Γιατί άνοιξε ομπρέλα αφού δεν βρέχει; Κι ο ουρανός ξάστερος μου φαίνεται (όσο φαίνεται...)
Το (παράνομο) ζευγάρι είχε πάει βόλτα στη Πούντα Ζέζα, στο ταβερνάκι του Νώντα. Στο γυρισμό τσακώθηκαν. Έτσι όπως γίνεται πάντα, "δι' ασήμαντον αφορμήν". Η μια κουβέντα έφερε την άλλη, χοντρά πράγματα ειπώθηκαν, έφταιγε κι η ρετσίνα (όχι καλής ποιότητας, πόσες φορές το 'χουμε πει, να παραγγέλνετε εμφιαλωμένο;), τι το 'θελε κι αυτός και του ξέφυγε πως δεν σκοπεύει να χωρίσει ...
Τότε ήταν που η τύπισσα, έξαλλη, τον πέταξε έξω κι έφυγε. Στο χειρότερο σημείο, κι ενώ η βροχή είχε αρχίσει. Καλά που ο έρμος πρόφτασε και πήρε την ομπρέλα του, κάτι είναι κι αυτό.
Ηθικό δίδαγμα: Να παίρνετε το δικό σας όχημα. Ειδικά όταν σκοπεύετε να πλακωθείτε στην παραλιακή.
That was me on Sunday except for the ominous car approaching
Great work!
Ετσι τον βλεπουν.
Εκεί... χωρίς ομπρέλα... απροστάτευτη "ταξιδεύω"...
my sundays are pretty blue but not as lovely as this one. if mine looked like this it would be great. instead i am busy feel sad about work on monday.
belinha - sorry about the earthquake. i hope it is a lot calmer now.
Stupid Mondays bringing down Sunday.
το παίζω συνέχεια...
:-)
Στο σούρουπο της Κυριακής μόνος στο δρόμο που σκοτεινιάζει. Μόνος. Χωρίς κανέναν. Ευτυχώς που βρίσκεται κι αυτή η ομπρέλα και λέω καμιά κουβέντα.
goobeetsablog,
yes- thanks!
walter,
:-)
νερίνα,
ναι...
ralou,
lol! Γρύλο, δουλεύει το χεράκι με το μονόπετρο;
kerasia,
ευχαριστώ!
belinha,
very scary thing- i know it well! It makes u feel completely powerless...
just me,
καλά τα λες!
eleni63,
έχω χρόνια να περάσω από την "άνευ διοδίων"!
synas,
αυτό ακριβώς. Χειμωνιάτικο σούρουπο Κυριακής, από Σούνιο προς Αθήνα, ψιλόβροχο...
akis,
σε καλωσορίζω. Και σ' ευχαριστώ.
harlequinpan,
yours too?...:-(
h.constantinos,
εγκατάλειψη...
ceasar,
καλώς τον! Ναι, έτσι...
xenia,
:-))
belinha,
? :-)
φτερό στον άνεμο,
μα, ψιλορίχνει!
antvol,
μικρό απόσπασμα από την περιγραφή τής ταραχώδους σχέσης Ζήση και Ζωής; ;-)
freecyprus,
was it? :-(
o kairos,
ναι!
kyriayf,
δεν σού χρειάζεται!
pandave,
cheer up, friday is on the way!
scott wright,
exactly!
pythia,
:-)
el-bard,
χαίρομαι το σχόλιό σου...
Dodos, είσαι φοβερός, σαρώνεις όλα τα βραβεία ...
Όμως ο άντρας λέγεται Ζώης κι όχι Ζήσης. Και σκέφτομαι να μην βάλω ταραχή στη σχέση τους, έτσι, γι αλλαγή (χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι θα 'ναι καλή, μακριά από μένα τέτοια πράγματα ...)
man with a death wish carrying red umbrella.
antvol,
τα βραβεία, δικά σου!
dawkinson,
!!!
:'(
même l'idée me rend mélancolique
mademoiselle p,
dimanche soir...
Post a Comment