Τί έγινε;; Ποιός φεύγει;; Dodos, δεν το καταλαβαίνω... Γιατί;; Αν ο τίτλος ήταν "How long is for a while?", ή κάτι παρεμφερές τέλος πάντων, θα μπορούσα αμέσως να σου πω κάτι. Αλλά τώρα με μπερδεύει. Είναι και στεναχωρημένοι... Αν κοιτάζονταν έστω στα μάτια πάλι κάτι θα είχα να πω. Αλλά τώρα...
Θα περιμένω τους φίλους συνbloggers να σχολιάσουν :-)
Καθόλου δεν θέλω να παίξω, με τουτη τη ζωγραφιά σου dodos. To κορυφαίο σου μέχρι σήμερα.
- οι πίνακες στους τοίχους με ελαφρως θολα τα περιγράμματα του περιεχομένου τους όπως είναι ενα ζωγραφικό έργο. - Η καμπύλη του ποδιου του κοριτσιου και ο αστράγαλος, η ίδια η φιγούρα της, τροφαντά εφηβική. - Οι πτυχές στα ρουχα τους, τα παπούτσια, η στάση των ποδιών τους. - Οι εκφράσεις στα πρόσωπα, οι χειρονομία, τα μάτια τους. - Τα τρια διαφορετικά χρώματα για τον σχεδιασμό του τραπεζιου, το βαθύ κοκκινο για το κάθισμα ως και ο διακόπτης σε πρώτο πλάνο.
Στη μεγένθυση ο άνδρας δείχνει λίγο πιο γερασμένος και το κορίτσι λίγο πιο νέο. Και αυτό με μπέρδεψε λίγο. Ειναι ενας πατέρας με την κόρη του; Ειναι ενας καθηγητής με την μαθητρια του; Ειναι ενας νεαρός με την πρώτη του αγάπη; Δεν έχει σημασία. Καμία.
Για τον τίτλο, δεν θέλω να πω. Τους τίτλους σου συνηθως τους αγνοώ επιδεικτικά όταν παίζω με τις ζωγραφιές σου. Αλλά αν αρχίσω να υποθέτω για αυτόν, θα χάσω την μισή χαρά.
Και στο κάτω κάτω forever, is as long as it lasts!
ralou, σ' ευχαριστώ πολύ- που δεν παίζεις, τούτη την φορά. Και που αφιέρωσες τον χρόνο να δεις τις λεπτομέρειες. Φλυάρησα τόσο σ' αυτή την εικόνα, ας μη προσθέσω άλλα εδώ...
Αχ, xenia, τι αθώα ψυχή που είσαι, με συγκινείς ...
Άκου τώρα την αληθινή ιστορία: ο κύριος είναι φιλόλογος σε δημόσιο λύκειο και κάνει (παρανόμως) ιδιαίτερο φροντιστήριο σε σκράπα μαθήτριά του (που αντί να μελετά έχει ταράξει τα φαστφουντάδικα της περιοχής, εξ ου και η κοιλίτσα).
Κι όχι μόνον αυτό, αλλά προχωρεί και σε σεξουαλική παρενόχληση, και μάλιστα εν ώρα μαθήματος (βλ. βιβλία όπισθεν νεάνιδος).
Τι να πω, ο dodos αρχίζει και ξεφεύγει, ενδιαφέρον ...
"Les anges sont las de nous veiller, nous laissent comme un monde avorté suspendu pour l'éternité, le monde comme une pendule qui s'est arrêtée..." (Rêver - Mylène Farmer, une chanson autant merveilleusement triste que ton dessin...)
Ο dodos ποτέ δεν ξεφεύγει (είναι πάντα τόσο συγκεκριμένος, πάντα. τουλάχιστον στα μέχρι τώρα σχέδια του αλλά και τίτλους του)... Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει αυτό ως τώρα. Αχ πόσα λίγα ξέρεις,τελικά... :-P
Η "κόρη" είναι ολίγον έγγυος, εγ ού και το θλιμμένο ύφος της. Κι ο "δράστης" χρησιμοποιεί την απαγορευμένη -αλλά απαραίτητη- έξη στον έρωτα: παντοτινά. Πού να' ξεραν κι οι δυο τους...
Στη μεριά του κοριτσιού είναι από πίσ ω το μικρό σπίτι στο "λιβάδι" κι ανάμεσά τους η βαβέλ χεχε. Και πίσω από αυτόν η κουλτούρα του και πάνω στο τραπέζι τα βιβλία της κλειστά και μέσα στα χέρια του το λυσσάρι της γλώσσας του. Η αθωότητα και ο γκουρού της αποπλάνησης. χε!
Δύσκολα...δύσκολα αλλά κανείς δεν ξέρει παρακάτω. Τελικά οι σχέσεις είναι κύκλοι που κλείνουν κάποτε ή μήπως δεν κλείνουν ποτέ όταν υπάρχει αλήθεια....Ελπίζω αυτοί να βρούν την αλήθεια τους σύντομα χωρίς δειλία.
έλα βρε κουτό, της λέει... δεν είπαμε πως δε θα σου αγοράσω μηχανάκι ποτέ.... Αλλά να,τώρα δε μπορώ... άσε που δεν έχεις και δίπλωμα... Μόλις ο Καβασάκογλου κάνει δόσεις,αμέσως θα τρέξω και θα σου πάρω το καλύτερο.... Έλα μου τώρα,ησύχασε... τέλειωσε εσύ τον τόμο με τα σταυρόλεξά σου και μη σκας!! Εγώ είμαι εδώ!!
(τώρα για να μην είμαι και εντελώς εκτός θέματος... κάτσε να πιάσω και τη μεζούρα.... το forever είναι περίπου 4 πόντους...) Το βρήκα??
57 comments:
So beautifull Dodos!:-)
Not long enough for the one
Too long for the other...
Τί έγινε;; Ποιός φεύγει;; Dodos, δεν το καταλαβαίνω... Γιατί;; Αν ο τίτλος ήταν "How long is for a while?", ή κάτι παρεμφερές τέλος πάντων, θα μπορούσα αμέσως να σου πω κάτι. Αλλά τώρα με μπερδεύει. Είναι και στεναχωρημένοι... Αν κοιτάζονταν έστω στα μάτια πάλι κάτι θα είχα να πω. Αλλά τώρα...
Θα περιμένω τους φίλους συνbloggers να σχολιάσουν :-)
Καλό βράδυ και καλό σ/κ,
Ξένια.
Αν δεν υπήρχε ο τίτλος,
θα έλεγα πως ο μπαμπάς ενθαρρύνει την κόρη του που πρόκειται να φεύγει για μεταπτυχιακό στο Παρίσι!
Έχω πολύ φαντασία????
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καθόλου δεν θέλω να παίξω, με τουτη τη ζωγραφιά σου dodos.
To κορυφαίο σου μέχρι σήμερα.
- οι πίνακες στους τοίχους με ελαφρως θολα τα περιγράμματα του περιεχομένου τους όπως είναι ενα ζωγραφικό έργο.
- Η καμπύλη του ποδιου του κοριτσιου και ο αστράγαλος, η ίδια η φιγούρα της, τροφαντά εφηβική.
- Οι πτυχές στα ρουχα τους, τα παπούτσια, η στάση των ποδιών τους.
- Οι εκφράσεις στα πρόσωπα, οι χειρονομία, τα μάτια τους.
- Τα τρια διαφορετικά χρώματα για τον σχεδιασμό του τραπεζιου, το βαθύ κοκκινο για το κάθισμα ως και ο διακόπτης σε πρώτο πλάνο.
Στη μεγένθυση ο άνδρας δείχνει λίγο πιο γερασμένος και το κορίτσι λίγο πιο νέο. Και αυτό με μπέρδεψε λίγο.
Ειναι ενας πατέρας με την κόρη του;
Ειναι ενας καθηγητής με την μαθητρια του;
Ειναι ενας νεαρός με την πρώτη του αγάπη;
Δεν έχει σημασία.
Καμία.
Για τον τίτλο, δεν θέλω να πω.
Τους τίτλους σου συνηθως τους αγνοώ επιδεικτικά όταν παίζω με τις ζωγραφιές σου.
Αλλά αν αρχίσω να υποθέτω για αυτόν, θα χάσω την μισή χαρά.
Και στο κάτω κάτω
forever, is as long as it lasts!
belinha,
thanks...
synas,
probably.
xenia,
σε μπέρδεψα;- κρίμα...
annamaria,
καλή είναι η φαντασία.
ralou,
σ' ευχαριστώ πολύ- που δεν παίζεις, τούτη την φορά.
Και που αφιέρωσες τον χρόνο να δεις τις λεπτομέρειες.
Φλυάρησα τόσο σ' αυτή την εικόνα, ας μη προσθέσω άλλα εδώ...
μ' αρέσει που "φλυάρησες" εδώ...
ισορροπημένο...
αλλά, κανένα "άνοιγμα/παράθυρο" στο χώρο...
κλεισμένοι, μήπως για τη "χρονική παράταση";
καλό σ/κ
:)
"Θα έχουμε πάντα το Παρίσι"
Καλή σας μέρα
Le Genou de Claire,
Ερίκ Ρομέρ
;))
Κλασσικό ψηστήρι μου φαίνεται δια της μεθόδου του μπλά-μπλά!
Εχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας!
Χμμμμ! ;)
Μήπως η κοπέλα είναι σε ενδιαφέρουσα?
Καλησπέρα!
kyriayf,
μάλλον γιατί η ματιά είναι "προς τα μέσα"...
νερίνα,
ευτυχώς, ναι.
caesar,
καλή ταινία...
αθεόφοβος,
φυσικά...
h.constantinos,
ναι!
ovi,
:-)
stavros katsaris,
είναι πολύ μικρή ακόμη!
Αχ, xenia, τι αθώα ψυχή που είσαι, με συγκινείς ...
Άκου τώρα την αληθινή ιστορία: ο κύριος είναι φιλόλογος σε δημόσιο λύκειο και κάνει (παρανόμως) ιδιαίτερο φροντιστήριο σε σκράπα μαθήτριά του (που αντί να μελετά έχει ταράξει τα φαστφουντάδικα της περιοχής, εξ ου και η κοιλίτσα).
Κι όχι μόνον αυτό, αλλά προχωρεί και σε σεξουαλική παρενόχληση, και μάλιστα εν ώρα μαθήματος (βλ. βιβλία όπισθεν νεάνιδος).
Τι να πω, ο dodos αρχίζει και ξεφεύγει, ενδιαφέρον ...
Genial Dodos!!!
Esta me encantó y emocionó.
"Ενα χρόνο, το περισσότερο" είπε κυνικά ο τροβαδούρος Καρβέλας.
Όσο μας επιτρέπει ο ασυνείδητος εαυτός μας, θα έλεγα εγώ.
Ή θα το έπαιρνα πίσω, με δεύτερη σκέψη. Όταν οι άνθρωποι κάνουν πλανα ("για πάντα", "ποτε", κλπ κλπ) οι θεοί γελάνε...
About six foot long.
"Les anges sont las de nous veiller,
nous laissent comme un monde avorté
suspendu pour l'éternité,
le monde comme une pendule
qui s'est arrêtée..."
(Rêver - Mylène Farmer, une chanson autant merveilleusement triste que ton dessin...)
antvol,
πάλι ειδήσεις έβλεπες, μού φαίνεται... ;-(
mauricio,
muchas gracias!
ζαρατούστρα,
ναι, έτσι ακριβώς...
o kairos,
:-)
φτερό στον άνεμο,
merci pour ce commentaire touchant...
forever does not exist.
But, some want to live the lie and some have to lie to them.
VERY LONG DODOS. VERY LONG.
How long really..
This depends on each one...but for me...very long,really....
xxx
Ever?
Νομίζεις τσολιά, νομίζεις...
Ο dodos ποτέ δεν ξεφεύγει (είναι πάντα τόσο συγκεκριμένος, πάντα. τουλάχιστον στα μέχρι τώρα σχέδια του αλλά και τίτλους του)... Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει αυτό ως τώρα. Αχ πόσα λίγα ξέρεις,τελικά... :-P
Un beso,
Ξένια.
Hello, dodos! How are you? This work is very nice, thank you
have nice wkend
dawkinson,
live and let them... lie!
eleni63,
i know...
just..living!!!,
looking back or looking forward?
g help me,
maybe!
xenia,
θα το διαβάσει εδώ ο εύζωνος antvol; :-)
david santos,
boa noite!
ΙΔΙΟΙ,ΠΑΝΤΑ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ....
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ...
Η "κόρη" είναι ολίγον έγγυος, εγ ού και το θλιμμένο ύφος της. Κι ο "δράστης" χρησιμοποιεί την απαγορευμένη -αλλά απαραίτητη- έξη στον έρωτα: παντοτινά.
Πού να' ξεραν κι οι δυο τους...
Νομίζω από τα πιο πετυχημένα posts, dodos.
για πάντα είναι.
σας δίνω τον λόγο της τιμής μου.
(να τους το πείτε...)
Seven seconds away.
Τόσο κρατά μμια αιωνιότητα!
forever young?
forever in love?
together forever?
amigos par la siempre?
"may this moment last forever!" ?
"until death set us apart"?
Το "πάντα" έχει πολλές μονάδες μέτρησης και είναι μετρήσιμο μόνο αν οι δύο χρησιμοποιούν την ίδια μονάδα.
Καλημέρα σου.
Συντάσσομαι με το σχόλιο της Νερίνας το οποίο σε συνδυασμό με το κάδρο στο βάθος καθίσταται ανυπέρβλητο!
sweet image.
a private moment.
and then... she took a long cold look at him...
dodos, hace tanto que no pasaba por aquí, y no por falta de ganas, ojo!
qué maravilla , sigue siendo un placer visitar este blog! un saludo!
Στη μεριά του κοριτσιού είναι από πίσ ω το μικρό σπίτι στο "λιβάδι" κι ανάμεσά τους η βαβέλ χεχε. Και πίσω από αυτόν η κουλτούρα του και πάνω στο τραπέζι τα βιβλία της κλειστά και μέσα στα χέρια του το λυσσάρι της γλώσσας του. Η αθωότητα και ο γκουρού της αποπλάνησης. χε!
οποτε βλεπω τις εικονες σου, μου γεννιεται η επιθυμια να εισχωρησω στον κοσμο τους.
Looking forward by remembering the past...
xxx
akis,
ίσως να είναι έτσι.
el-bard,
πού να ξέραμε όλοι μας...
Ευχαριστώ!
allmylife,
θετική στάση- χαίρομαι!
maro_k,
φθάνει...;
just me,
έχεις δίκιο- μόνον μετά το τέλος μπορεί να γίνει η αποτίμηση.
kerasia,
πολύ ωραία!
goobeetsablog,
thanks.
walter,
i don't think so ;-)
danixa,
gracias por tu visita, un abrazo !
herinna,
"η κουλτούρα" οδηγεί στην... αποπλάνηση; :-)
elinor,
αυτό είναι πολύ κολακευτικό σχόλιο, ευχαριστώ!
just..living!!!,
σωστά...
Δύσκολα...δύσκολα αλλά κανείς δεν ξέρει παρακάτω. Τελικά οι σχέσεις είναι κύκλοι που κλείνουν κάποτε ή μήπως δεν κλείνουν ποτέ όταν υπάρχει αλήθεια....Ελπίζω αυτοί να βρούν την αλήθεια τους σύντομα χωρίς δειλία.
So sweet!but it's a hot seat!
έλα βρε κουτό, της λέει...
δεν είπαμε πως δε θα σου αγοράσω μηχανάκι ποτέ.... Αλλά να,τώρα δε μπορώ... άσε που δεν έχεις και δίπλωμα...
Μόλις ο Καβασάκογλου κάνει δόσεις,αμέσως θα τρέξω και θα σου πάρω το καλύτερο....
Έλα μου τώρα,ησύχασε... τέλειωσε εσύ τον τόμο με τα σταυρόλεξά σου και μη σκας!! Εγώ είμαι εδώ!!
(τώρα για να μην είμαι και εντελώς εκτός θέματος... κάτσε να πιάσω και τη μεζούρα.... το forever είναι περίπου 4 πόντους...) Το βρήκα??
¿Cuanto tiempo está por siempre?
Tengo gusto de sus labios marrones ligeros
Ella se parece que gritará de la boca
:-(
español con cómics
so very tender.
it made me feel gentle inside:)
salome,
κάποιες σχέσεις αφήνουν κατάλοιπα.
harlequinpan,
:-)
maika,
εδώ είμαστε όλοι ΕΝΤΟΣ θέματος! ;-))
ergorelina,
demasiado tiempo- a veces...
sophie,
thank you- i thought you would like it...
What ever...
:)
apparently forever is never long enough... and yet it is so overwhelming.
what a touching scene. and so many stories come to mind...
Gosh this one has really got me.
How long is forever? How long is a piece of string? Great work Dodos.
michelle bialowas,
thanks!
Good question... I want to believe in that again, but difficult.
:)
Pourquoi ai-je écrit en anglais ? :)
Je me le demande encore ;)
reflex,
je n' ai toujours pas la réponse...
Lovely is love is lovely!!
bart,
love is forever!
Post a Comment