θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να δούμε την μεγάλη ομορφιά που κρύβεται πίσω από κάποιες μικρές και "ασήμαντες" στιγμές; μιας και θεωρούμε μεγάλο και σημαντικό μόνο αυτό που μας κάνει μικρούς και ασήμαντους μάλλον όχι, προς το παρόν ας απολαύσουμε τη σιωπηλη και όμορφη βολτούλα της γατούλας που τόσο ηχηρά αποτυπώνεται σε τούτο το σκίτσο
Miauuuuuu!!How are you my greek friend?I like this one,the mood is excelent!One can feel the night!I am going to be busy for the next weeks.Probably no more collages until I finish my work.I must send an email to tell you some news.I ate my first castanhas assadas today!Do you also eat it in Greece?Have a good week, maiuuuuu!
Περπατούσε σιγανά και αθόρυβα δίπλα στον τοίχο της αυλής. Ησυχία, όπως ακριβώς του άρεσε. Οι άλλες γάτες της γειτονιάς ψάχνανε για φαΐ σε πιο πολυσύχναστες γειτονιές, αυτός χορτάτος έκανε την βόλτα για το κέφι του. Έκανε περατζάδα από όλα τα δέντρα του κήπου, εξερεύνησε τις γωνιές και τους θάμνους, άφησε την μυρωδιά του όπου του φαινόταν βολικό και χρήσιμο, και τώρα έψαχνε για τον επόμενο κήπο. Τα μόνα φώτα, στο παράθυρο, πάλι αυτή η τρελή σερφάρει στο ΝΕΤ τις πρώτες πρωινές ώρες. Μπορεί αυτος να άραζε όλη μέρα στο σπίτι λιωμένος στον ύπνο αλλά τα βράδια έκανε την ζωή του και απολάμβανε την ησυχία και την δροσιά. Α ναι! Την αγαπούσε την ησυχία! Οι θόρυβοι, αχ αυτοί οι θόρυβοι! Μεγεθυμένοι από τις ακουστικές νευρικές απολήξεις του, του φαίνονταν ακατανόητοι και τρομακτικοί, να! όπως αυτός που ακουγόταν τώρα από την γωνιά! Αααα! Και δυνατά φώτα! Μα τι είναι αυτό πάλι και γιατί έρχεται κατά πάνω του! Θόρυβος φώτα τρομάρα τρέξιμο σύγκρουση πόνος “μα που είμαι” φως ήχος αχ! σκοτάδι…
dodos, το πρώτο πράγμα που κάνω με τις ζωγραφιές σου είναι να τις βλέπω σε μεγέθυνση για να παρατηρήσω τις λεπτομέρειες. Τούτη εδώ όμως μου αρέσει περισσότερο σε μικρό μέγεθος όπως την βλέπω στο ποστ. Είναι παράξενο αλλά στο κανονικό μεγάλο της μέγεθος μοιάζει λιγότερο νυχτερινή, οι χώροι απλώνονται και χάνεται αυτή η κλειστοφοβική αίσθηση του σκοταδιού. Χμ ... καλά! Ίσως απλά να είναι τέτοια η διάθεση μου
Re Dodo exeis mia katapliktiki ikanotita oso 'apostirwmena' kai an ta parousiazeis na mou 3ipnas anamniseis...AFta ta xrwmata den 3erw mou vgazoun kati zesto kai gnorimo...Sokaki sti Xio pisw apo to spiti mou....
12 comments:
θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να δούμε την μεγάλη ομορφιά που κρύβεται πίσω από κάποιες μικρές και "ασήμαντες" στιγμές; μιας και θεωρούμε μεγάλο και σημαντικό μόνο αυτό που μας κάνει μικρούς και ασήμαντους μάλλον όχι, προς το παρόν ας απολαύσουμε τη σιωπηλη και όμορφη βολτούλα της γατούλας που τόσο ηχηρά αποτυπώνεται σε τούτο το σκίτσο
Miauuuuuu!!How are you my greek friend?I like this one,the mood is excelent!One can feel the night!I am going to be busy for the next weeks.Probably no more collages until I finish my work.I must send an email to tell you some news.I ate my first castanhas assadas today!Do you also eat it in Greece?Have a good week, maiuuuuu!
Είσαι γάτος στα χρώματα!
Το φως του παραθύρου είναι σαν να είναι αναμένο πραγματικά!
Κλασσικό ντοντούλιο σκηνικό λέμε!
ηλιογράφος Δεν έχω να προσθέσω τίποτε ;-)
belinha Thanks! Hoje faz um pouco de frio pela primeira vez- sim, castanhas assadas, vendem-se as esquinas da rua do centro!
αθεόφοβος Μερσί- μιάρρρ :-)
h.constantinos :-P
Περπατούσε σιγανά και αθόρυβα δίπλα στον τοίχο της αυλής.
Ησυχία, όπως ακριβώς του άρεσε.
Οι άλλες γάτες της γειτονιάς ψάχνανε για φαΐ σε πιο πολυσύχναστες γειτονιές, αυτός χορτάτος έκανε την βόλτα για το κέφι του.
Έκανε περατζάδα από όλα τα δέντρα του κήπου, εξερεύνησε τις γωνιές και τους θάμνους, άφησε την μυρωδιά του όπου του φαινόταν βολικό και χρήσιμο, και τώρα έψαχνε για τον επόμενο κήπο.
Τα μόνα φώτα, στο παράθυρο, πάλι αυτή η τρελή σερφάρει στο ΝΕΤ τις πρώτες πρωινές ώρες.
Μπορεί αυτος να άραζε όλη μέρα στο σπίτι λιωμένος στον ύπνο αλλά τα βράδια έκανε την ζωή του και απολάμβανε την ησυχία και την δροσιά.
Α ναι! Την αγαπούσε την ησυχία!
Οι θόρυβοι, αχ αυτοί οι θόρυβοι!
Μεγεθυμένοι από τις ακουστικές νευρικές απολήξεις του, του φαίνονταν ακατανόητοι και τρομακτικοί, να! όπως αυτός που ακουγόταν τώρα από την γωνιά!
Αααα! Και δυνατά φώτα! Μα τι είναι αυτό πάλι και γιατί έρχεται κατά πάνω του!
Θόρυβος
φώτα
τρομάρα
τρέξιμο
σύγκρουση
πόνος
“μα που είμαι”
φως
ήχος
αχ!
σκοτάδι…
Ένα χρόνο πριν…
dodos, το πρώτο πράγμα που κάνω με τις ζωγραφιές σου είναι να τις βλέπω σε μεγέθυνση για να παρατηρήσω τις λεπτομέρειες.
Τούτη εδώ όμως μου αρέσει περισσότερο σε μικρό μέγεθος όπως την βλέπω στο ποστ.
Είναι παράξενο αλλά στο κανονικό μεγάλο της μέγεθος μοιάζει λιγότερο νυχτερινή, οι χώροι απλώνονται και χάνεται αυτή η κλειστοφοβική αίσθηση του σκοταδιού.
Χμ ... καλά!
Ίσως απλά να είναι τέτοια η διάθεση μου
ralou Δεν τον έχω ξεχάσει τον Μέρλιν σου- και ας μη τον γνώρισα ποτέ...
Re Dodo exeis mia katapliktiki ikanotita oso 'apostirwmena' kai an ta parousiazeis na mou 3ipnas anamniseis...AFta ta xrwmata den 3erw mou vgazoun kati zesto kai gnorimo...Sokaki sti Xio pisw apo to spiti mou....
M areseis exeis apopsi!!
angeliki "Αποστειρωμένα", μ' αρέσει ο χαρακτηρισμός :-)))
Δεν έχω βρεθεί ποτέ στην Χίο, ελπίζω όμως κάποτε!...
Um gato caminha na rua enluarada!
Genial sempre, um grande abraço Dodos.
mauricio :-)
Post a Comment