just me Τι ωραίο αυτό το "fulfilled self"- αλλά και πόσο άπιαστο: εκεί που νομίζεις πως ναι, το έχεις επιτέλους, να που προκύπτει πάλι "ένα πουκάμισο αδειανό"... ;-)
Αυτό το γυαλί, θα μπορούσε να συμβολίζει την πρεσβυωπική φαντασία και την θανάσιμη κόντρα της απέναντι στην τέλεια εστιασμένη πραγματικότητα, αλλά δεν τα πάω καλά με την εικαστική ποίηση, και δεν είμαι σίγουρος...
goobeetsablog ROFL! Brilliant! So, i got the art-stuff-around more or less ok, i'm working on the stare-the-viewer thing and have to overcome my shyness and take of my clothes- can i have that cheese sandwich now, please? :-)))
mariela Ωραία, χαίρομαι ειλικρινά!
h.constantinos Εισθε σε σχολιαστικόν οίστρο, βλέπω- χάρμα! Το γυαλί συμβολίζει την πρεσβυωπική πραγματικότητα, φοβούμαι, και όχι φαντασία :-( Διάλεξα τον γαλάζιο σκελετό να μού ταιριάζει με τον τοίχο- στο πλαϊνό δωμάτιο χρησιμοποιώ το άλλο ζευγάρι ;-)
Εγώ, πάντως, αρνητικά αντιδρώντας σε οτιδήποτε...πεσσιμιστικό!, βλέπω ένα πανέμορφο γαλάζιο δωμάτιο, με μια ακόμη πιο πανέμορφη, γεμάτη ζωή νεαρή γυναίκα, με συμπλήρωμα, τα λουλούδια του αγρού!!Όλα καλά...
Χμμμ, δεν λέω... Γεμάτο φαίνεται από έπιπλα, κάδρα, βιβλία, χρώματα, λουλούδια (τί είναι αυτά τα δυο μικρά πραγματάκια μπροστά από την κορνίζα στην μέση του τραπεζιού;; -τα δαχτυλίδια της κυρίας;;;). Όμως για κάποιο λόγο νιώθω το σπίτι λίγο άδειο από ανθρώπους... Σα να πέρασε ο καιρός και να ξεμείναμε ελαφρώς με τις αναμνήσεις στους τοίχους, στα βιβλία, ανά χείρας.
εμένα μου φαίνεται δροσερό και χαρούμενο και καλοκαιρινό και μου αρέσει πάρα πολύ και είμαι σίγουρη πως αρέσει και στον διπλανό πίνακα που τόσο καιρό έβλεπε έναν τοίχο άδειο και σε περίμενε να πάρεις μια απόφαση,να κάνεις κάτι και γι αυτόν..!! ;0))
ΞeniAdda Δεν είναι δακτυλίδια, αλλά ένα παλιό, ταξιδιωτικό ρολόι με καπάκι. Ίσως να έχεις δίκιο, ότι πέρασε ο καιρός και ξεμείναμε ελαφρώς (ή και... βαρέως) με τις αναμνήσεις, ίσως πάλι όχι. Άλλωστε, με πόση, τελικά, ακρίβεια "αυτοπροσωπογραφείται" κάθε ιστολόγος μέσα από αυτά που γράφει; ;-)
@ dodos: Ναι, έχεις δίκιο. Τώρα που πάτησα πάνω στην εικόνα είδα ότι δεν είναι δαχτυλίδια (τώρα ανακάλυψα το κόλπο "πατάω την εικόνα" :-S).
Όσο για την αυτοπροσωπογραφία, και γι'αυτό έχεις δίκιο! Με πόση ακρίβεια αλλά και με πόση αλήθεια "αυτοπροσωπογραφείται"... Με απόλυτη, με μισή, με καμία. Who knows? Το πιο ωραίο σ' αυτές τις ιστορίες είναι η ανακάλυψη του αναγνώστη αλλά και η ανακάλυψη από τον αναγνώστη, η οπτική του αλλά και οι διαφορετικές οπτικές που προκύπτουν, η συζήτηση, η πλάκα, όλα αυτά... η αξία και η έννοια του "μοιράζομαι".
23 comments:
cherche la femme
μην μου απαντήσεις στα Γαλλικά, δεν ξέρω (όπως επίσης γνωρίζω λίγα για τις γυναίκες :)
ηλιογράφος Διάνα! ;-)
Εγώ, πάλι, το βαζάκι/ποτήρι με τα λουλούδια το βλέπω κάτι παραπάνω από μισογεμάτο και θα ρωτούσα γιατί όχι "fulfilled self"...
(δεν προσπαθώ να σε ερμηνεύσω, αλλά κάνω ασκήσεις αισιοδοξίας!)
:)
oh, i don't know what you're talking about dodo... i see no failure in that self-portrait at all.
just me Τι ωραίο αυτό το "fulfilled self"- αλλά και πόσο άπιαστο: εκεί που νομίζεις πως ναι, το έχεις επιτέλους, να που προκύπτει πάλι "ένα πουκάμισο αδειανό"... ;-)
pandave Thank you very much indeed!
at least an attempt was made...
Would you really want to succeed?
Self Portrait Formula:
A.
Stare at the Viewer
w/ some art stuff around
B.
Stare at the Viewer
Naked (w/ some art stuff around)
C.
Be really famous already
and get someone else to
paint or photograph you
(while painting naked with
a rock group, Gertrude Stein,
a panther, or a cheese sandwich)
w/ some art stuff around
see: It's old hat:)
Δε λέω... αυτά τα πορτρέτα με τις εικόνες που είναι κρυμ'ενες πίσω από τις εικόνες... μ'αρέσουν ιδιαίτερα!
Αυτό το γυαλί, θα μπορούσε να συμβολίζει την πρεσβυωπική φαντασία και την θανάσιμη κόντρα της απέναντι στην τέλεια εστιασμένη πραγματικότητα, αλλά δεν τα πάω καλά με την εικαστική ποίηση, και δεν είμαι σίγουρος...
Kinda Blue.
goobeetsablog ROFL! Brilliant!
So, i got the art-stuff-around more or less ok, i'm working on the stare-the-viewer thing and have to overcome my shyness and take of my clothes- can i have that cheese sandwich now, please? :-)))
mariela Ωραία, χαίρομαι ειλικρινά!
h.constantinos Εισθε σε σχολιαστικόν οίστρο, βλέπω- χάρμα!
Το γυαλί συμβολίζει την πρεσβυωπική πραγματικότητα, φοβούμαι, και όχι φαντασία :-( Διάλεξα τον γαλάζιο σκελετό να μού ταιριάζει με τον τοίχο- στο πλαϊνό δωμάτιο χρησιμοποιώ το άλλο ζευγάρι ;-)
oscar grillo :-)
Εγώ, πάντως, αρνητικά αντιδρώντας σε οτιδήποτε...πεσσιμιστικό!, βλέπω ένα πανέμορφο γαλάζιο δωμάτιο, με μια ακόμη πιο πανέμορφη, γεμάτη ζωή νεαρή γυναίκα, με συμπλήρωμα, τα λουλούδια του αγρού!!Όλα καλά...
Δηλαδή, αν το κατάλαβα καλά, ζωγράφισες όλα τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν αλλά την κοπάνησες εσύ από το self-portrait;
olga "...αρνητικά αντιδρώντας σε οτιδήποτε...πεσσιμιστικό!"
Μαζί σου!
ΚΑΝΤΑΒΡ Κάπως έτσι ;-)
Emena m aresei to moutro panw stin raxi tou vivliou katw apo to trapezaki!!!!!
Χμμμ, δεν λέω... Γεμάτο φαίνεται από έπιπλα, κάδρα, βιβλία, χρώματα, λουλούδια (τί είναι αυτά τα δυο μικρά πραγματάκια μπροστά από την κορνίζα στην μέση του τραπεζιού;; -τα δαχτυλίδια της κυρίας;;;). Όμως για κάποιο λόγο νιώθω το σπίτι λίγο άδειο από ανθρώπους... Σα να πέρασε ο καιρός και να ξεμείναμε ελαφρώς με τις αναμνήσεις στους τοίχους, στα βιβλία, ανά χείρας.
Pero, hombre, muy bonito.
Ξ.
@ Angeliki:
χαχα! μπράβο παρατηρητικότητα! καμιά βιογραφία θα' ναι;
Ξ.
εμένα μου φαίνεται δροσερό και χαρούμενο και καλοκαιρινό και μου αρέσει πάρα πολύ και είμαι σίγουρη πως αρέσει και στον διπλανό πίνακα που τόσο καιρό έβλεπε έναν τοίχο άδειο και σε περίμενε να πάρεις μια απόφαση,να κάνεις κάτι και γι αυτόν..!!
;0))
angeliki Μάτι... γερακίσιο! ;-)
ΞeniAdda Δεν είναι δακτυλίδια, αλλά ένα παλιό, ταξιδιωτικό ρολόι με καπάκι.
Ίσως να έχεις δίκιο, ότι πέρασε ο καιρός και ξεμείναμε ελαφρώς (ή και... βαρέως) με τις αναμνήσεις, ίσως πάλι όχι. Άλλωστε, με πόση, τελικά, ακρίβεια "αυτοπροσωπογραφείται" κάθε ιστολόγος μέσα από αυτά που γράφει; ;-)
maika Ναι, ναι! :-)
@ dodos:
Ναι, έχεις δίκιο. Τώρα που πάτησα πάνω στην εικόνα είδα ότι δεν είναι δαχτυλίδια (τώρα ανακάλυψα το κόλπο "πατάω την εικόνα" :-S).
Όσο για την αυτοπροσωπογραφία, και γι'αυτό έχεις δίκιο! Με πόση ακρίβεια αλλά και με πόση αλήθεια "αυτοπροσωπογραφείται"... Με απόλυτη, με μισή, με καμία. Who knows? Το πιο ωραίο σ' αυτές τις ιστορίες είναι η ανακάλυψη του αναγνώστη αλλά και η ανακάλυψη από τον αναγνώστη, η οπτική του αλλά και οι διαφορετικές οπτικές που προκύπτουν, η συζήτηση, η πλάκα, όλα αυτά... η αξία και η έννοια του "μοιράζομαι".
:-)
Ξ.
Un azul espectacular, lo envuelve todo.
Saludos
ΞeniAdda Οι διαφορετικές οπτικές, ακριβώς, και η επικοινωνία!
rafael arjona :-)
I just have one thing to say: I mustgo to Greece to teach you Photoshop and Illustrator!
:)
belinha Good! ;-)
Post a Comment