8.2.17

FEBRUARY 8th, 2017



5 comments:

Άιναφετς said...

Πολύ στενάχωρο...
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημερομηνία με τον σύζυγο μου, μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά, ήταν φίλοι από παιδιά αλλά χάθηκαν τα τελευταία χρόνια...

Πουπερμίνα said...

Πήρε τ' αλογό του και φεύγει στα βουνά.
Λέω, πήρε και το πιάνο..

ξωτικό said...

Τυχερός (τώρα πια μπορούμε να τον μακαρίζουμε)
Έζησε όπως ήθελε ,δεν ευτελίστηκε , έδωσε χαρά με ουσία ,θα τον θυμόμαστε με γλύκα και αγάπη.

ξωτικό said...

Κούφια η ώρα (1990)

Aν ποτέ πεθάνω, αν, λέμε αν,
κάψτε ένα πιάνο κι ένα μπουφάν.

Καίτε ένα αμάξι κάθε δειλινό (ξένο),
θέλω και τάξη, θέλω και χαμό.

Δε θέλω φιέστες, ούτε φωνές,
τρεις μαζορέτες μ’ άσπρες στολές,
ξανθούλες.

Και κάποια μπάντα στο πουθενά
να παίζει τα «Θερινά σινεμά».

Θέλω ένα πάρτι μες στο γκαζόν
κάποια Τετάρτη ίσως, μ’ άπειρα γκαρσόν.

Θα `χει ποτά για όλους, πιείτε ένα τζιν,
δύο βότκες και δεν θέλω μαύρα μόρτες,
θέλω μπλουτζίν.


https://www.youtube.com/watch?v=YRSNqRRSe7M

dodo said...

άιναφετς Αγαπήθηκε από πολλούς!

πουπερμίνα Ναί.

ξωτικό Ευχαριστώ για το τραγούδι- νομίζω πως δεν το εγνώριζα, πάντως σίγουρα δεν το θυμόμουν καθόλου.